ای دوست
ای دوست قبولم کن و جانم بستان
مستم کن و از هر دو جهانم بستان
با هرچه دلم قرار گیرد بی تو
آتش به من اندر زن و آنم بستان
"مولانا"
افسوس
گفتی که چو خورشید زنم سوی تو پر
چون ماه شبی می کشم از پنجره سر
اندوه...
که خورشید شدی تنگ غروب
افسوس...
که مهتاب شدی وقت سحر
"فریدون مشیری"
نگاه تو
کوه با نخستین سنگ ها آغاز می شود
و انسان با نخستین درد
در من زندانی ستمگری بود
که با آواز زنجیرش خو نمی کرد
من با نخستین نگاه تو آغاز شدم
"احمد شاملو"
دلتنگی
دلتنگم و دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است
بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی
آنچه از غم هجران تو در جان من است
((مولانا))